رشد اقتصادی و تغییرات ساختاری و اجتماعی، برآیند اقتصاد دانایی محور است که با کلید واژه‏های داده، اطلاعات و دانایی وجوه تمایز آن از اقتصاد فیزیکی بازشناخته می‏شود .

موضوع این مقاله که از موضوعات مهم مطرح شده در همایش چشم‏اندازهای توسعه «اسفند 81 در تهران‏» بوده، به تبیین اهمیت نوآوری و ایجاد جریان دانایی محور تاکید دارد .

نویسنده که از صاحب‏نظران پژوهشی و کارشناسان سازمان مدیریت و برنامه‏ریزی است، با ذکر نمونه‏ای موفق از کشورهایی که اقتصاد دانایی را به عنوان الگوی توسعه اقتصادی پذیرفته‏اند، مهم‏ترین چالش‏های ایران را برای گذر به این نوع اقتصاد، بویژه در بعد تحقیق و توسعه بر می‏شمارد:

دانایی عبارت است از «ذخیره انباشته‏شده از اطلاعات و مهارت‏ها که از مصرف اطلاعات توسط گیرنده اطلاعات حاصل می‏شود» (آلن بورتن جونز به نقل از ماخذ شماره‏2) ; به عبارت دیگر «دانایی مخلوط سیالی از تجربیات، ارزش‏ها، اطلاعات موجود و نگرش‏های کارشناسی نظام یافته است که چهارچوبی برای ارزشیابی و بهره‏گیری از تجربیات و اطلاعات جدید به دست می‏دهد . دانایی در ذهن فرد به وجود می‏آید و به کار می‏رود . دانایی در سازمان نه تنها در مدارک و ذخایر دانایی بلکه در رویه‏های کاری، فرایند سازمانی، اعمال و هنجارها مجسم می‏شود» (داونپورت و پروساک) .

دانایی عاملی است که براساس «داده‏» ها و «اطلاعات‏» شکل می‏گیرد و بنا به تعریف متفاوت از داده و اطلاعات است . «داده‏» نشانه‏ای است که از سوی منبعی به گیرنده می‏رسد و نشان‏دهنده واقعیتی عینی، اما مجرد در مورد یک رویداد است; برای مثال مقدار خرید یا زمان خرید یک کالا به عنوان «داده‏» توصیف می‏شود . داده تنها بخشی از واقعیت را نشان می‏دهند و فاقد هر نوع قضاوت، تفسیر و مبنای قابل اتکا برای اقدام مناسب است . داده در واقع ماده‏ای خام برای تصمیم‏گیری به شمار می‏رود .

«اطلاعات‏» عبارت است از داده‏های پردازش شده که برای گیرنده قابل فهم و درک است و دید دریافت کننده اطلاعات را شکل می‏دهد . اطلاعات کمک می‏کند که شرایطی خاص درک، تصمیمی مناسب اتخاذ یا مشکلی حل شود . به طور کلی اطلاعات، مفهومی است که تنها گیرنده آن می‏تواند مشخص کند که اطلاعات هست‏یا خیر .